Opis
Ta innowacyjna metoda zaliczana jest do tak zwanych terapii odruchowych, które wykorzystują procesy samo-naprawcze organizmu. Pinoterapia zakorzeniona jest w neurofizjologii, biofizyce, klasycznej ortopedii, refleksoterapii i zdobyczach szeroko pojętej terapii manualnej. W aspekcie technicznym pinoterapia jest wyjątkową kompilacją tego, co najskuteczniejsze w różnorodnych technikach manualnych, narzędziowych i suchego igłowania, tworząc kompleksową metodę leczenia. Jednak w odróżnieniu od akupunktury i suchego igłowania, pinami (czyli metalowymi gwoździami) nie przebijamy skóry.
Podstawowym narzędziem pinoterapii są piny mosiężne narzędzia do uciskania skóry i mięśni oraz pinokatów. Pinokat to narzędzia przypominają tępe noże, ale nie służą do nacinania skóry, ale jedynie jej ostukiwania i masowania w technikach KAT, czyli Kierunkowej Adaptacji Tkankowej i TASK, czyli Tarcia Skierowanego, AUT Adaptacja Uciskowo-Trąca. Piny swoim kształtem przypominają gwoździe, z jednej strony zakończone stożkiem, a z drugiej płaską końcówką dzięki czemu mogą być stosowane w różnych technikach pinoterapii.
Metoda poprzez wykorzystanie stymulacji różnych rodzajów włókien nerwowych na ciele człowieka oraz punktów akupunkturowych, reguluje prądowe potencjały własne i wzbudza utracone przewodnictwo sygnałów nerwowych.
Bodźcowanie skóry pobudza wybrane ośrodki w mózgu. Dzięki temu układ mięśniowy czy więzadłowy odbiera sygnały z odpowiadających im części mózgu,
co prowadzi do odruchowego rozluźnienia zgromadzonych napięć i zmniejszenia bólu.
Wskazania: bóle kręgosłupa, bóle mięśniowo-powięziowe, ograniczenia ruchu w stawach, stany pourazowe, pracy z blizną (zarówno świeżą, jak i „starą”), bóle mięśni i stawów, bóle głowy, bóle przeciążeniowe, stany pourazowe, zaburzenia przewodnictwa nerwowego w celu jego zaktywizowania i wzmocnienia siły mięśni, odreagowanie psychologiczne i nerwowe (nadpobudliwość, nerwice, stres)
